Er zijn bepaalde gebeurtenissen in het leven waar we nog nooit van hebben gehoord en we hebben ons nooit kunnen voorstellen wat het is totdat we door de situatie heen zijn. Het is het geval van foetale transfusie, wat een complicatie is die voorkomt bij tweeling- of meerlingzwangerschappen en die ouders grote zorgen baart wanneer ze het tegenkomen.

Het foetale transfusiesyndroom zoals het door artsen wordt genoemd, is een complicatie die wordt veroorzaakt door verdeling van dezelfde placenta door twee baby's tijdens de dracht, maar gescheiden in verschillende vruchtzakken. Het feit staat ook bekend als diaminotische en monochoriale zwangerschap, dat is wanneer het een enkele placenta heeft om de twee baby's te voeden en te voeden. Het grote probleem wordt veroorzaakt door de onevenwichtige bloedstroom die zich zou moeten verdelen en bloed naar beide baby's zou moeten doorgeven en niet altijd de "service" correct zou kunnen uitvoeren, wat in baby's van volledig onevenredige grootte terechtkomt.

De passage van de bloedstroom vindt plaats door de verbindingen van aderen en slagaders van de placenta die aan beide baby's en deze onbalans maakt een van de baby's de donor van bloed en de ander de ontvanger, wie wordt de grootste en beste baby om te ontwikkelen.

Hoe de behandeling te diagnosticeren en te bestaan?

door middel van van het echografisch onderzoek is het mogelijk om de hoeveelheid vruchtwater te analyseren van de twee zakken, die in deze gevallen wordt gevonden in één de verhoogde vloeistof en andere verminderd. Deze foto wordt polydramnia genoemd, wat de hoeveelheid vloeistof boven de verwachte waarde is en van oligodramnia, wat de verminderde waarde is. De zak waar de vloeistof boven normaal wordt gevonden, is waar de grootste baby, ook wel bestemmeling genoemd, wordt gevonden. In de zak met minder hoeveelheid vloeistof is de kleinere en minder ontwikkelde baby ook donor genoemd.

Een ander feit dat wordt waargenomen tijdens de uitvoering van het echografisch onderzoek, heeft betrekking op de blaas van de baby's. De grotere baby heeft een grotere blaas met een grote hoeveelheid vocht, in tegenstelling tot de kleinere baby die een blaas heeft die bijna onmerkbaar is omdat deze geen vocht bevat. De methode voor het visualiseren van de hoeveelheid vruchtwater is anders dan die voor een enkele dracht de hoeveelheid vloeistof in de verticale zak wordt waargenomen. Wanneer de hoeveelheid vocht in de zak 8 cm of meer is, wordt polydramnia waargenomen en als blijkt dat minder dan 2 cm de oligodrássia.

Wat de behandeling betreft, worden twee methoden toegepast om terug te keren naar de situatie, de seriële amniodinatie waarbij het vruchtwater wordt teruggetrokken boven de genoemde baby-ontvanger. De procedure is bedoeld om de kansen op vroeggeboorte van zuigelingen te verminderen en kan zo vaak worden uitgevoerd als nodig is om overtollig vocht te verminderen. Het biedt echter risico's voor de foetus met een risico van 15% voor de foetussen met hersenverlamming, met 66% succes in de resultaten.

En Foetoscopie waarbij de cauterisatie van de bloedvaten en onderling verbonden slagaders bij de foetussen wordt uitgevoerd. Waar de focus ligt onderbreken van de bloeduitwisseling tussen de tweeling. Het biedt een kans van 85% op succes met een 4% kans op hersenverlamming bij zuigelingen. Bij de diagnose foetale transfusie is foetus vereist om een ​​van de genoemde technieken uit te voeren, anders wordt het risico van 100% foetale sterfte gemeld. Voor nadere informatie en passende behandeling dient een specialist in Foetale Geneeskunde te worden gezocht en een volledige evaluatie van de.

Zie ook: Zwangerschap van tweelingen - Welke veranderingen te verwachten in het lichaam van de zwangere vrouw?

Foto: Jill M